U Muzeju savremene umetnosti (Ušće 10) u Sali „Miodrag B. Protić“ u ponedeljak, 2. decembra 2019. godine u 18:30 časova. Dvanaest godina provođene umetničke ljubavne procedure Marine Abramović i Ulaja značile su neprestano iskušavanje, napadanje, rastezanje, natezanje, ali i probijanje, opuštanje i razvezivanje i individualnih i granica njihovog odnosa, granica organizma koji im je „dat“, koji je biološki definisan i socijalno, kulturološki, istorijski konstruisan, suspregnut (društvenim) pravilima. Rani, ratnički performansi su doneli bolnu eksploataciju tela u svrhu stalnog iskušavanja i uzdrmavanja iznutra odnosa međusobne usklađenosti i uravnoteženja.
Stabilnost i samodovoljnost para napadana je i spolja postupnim i pouzdanim integrisanjem trećih tela u njihov odnos - živih i neživih, ljudskih i neljudskih tela, materijalnih i imaterijalnih, građenjem hibridnog tela performansa sposobnog za „šizo-ljubav“, sposobnog za eksperimentisanja, za otvaranja, za nova uparivanja, za zametanja stalno novih veza.
Potonji svetački performansi doneli su profinjivanje moći tela i mistični i entuzijastični osećaj prelivanja jednog bića u drugo, osećaj sraslosti i jedinstva u Trećem Telu koje su zvali That Self. Konačno, taj vertikalni hitac bića kojim su težili nadrasti svoje telesnosti i svoje individualnosti i povezati se sa „višim“ telima čiste unutarnje prirode i sa skladnim telima i energijama spoljašnje prirode te sa velikim telom sveukupnog postojanja, plodovima njihovih posvećenih stanja i posvećenih dalekih putovanja, „prizemljen“ je i upleten u različite i umnožene (materijalne, prostorne, formalne, medijske, značenjske) putanje premeštanja i konačnog razvezivanja njihovog odnosa.
Predavanje je besplatno i otvoreno za javnost.
Svetlana Racanović je istoričarka umetnosti, likovna kritičarka i kustoskinja. Doktorirala je na Fakultetu za medije i komunikacije, Univerzitet Singidunum u Beogradu, 2018. godine sa tezom Perpetuiranje promjene – Tehnologije sopstva Marine Abramović. Magistrirala je menadžment kulturnih i umetničkih delatnosti (program ECUM/ ECUMEST) u Dižonu 2000. godine. Diplomirala je na Filozofskom fakultetu u Beogradu na katedri za istoriju umetnosti 1998. godine.
Od 2018. predaje na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju i na Fakultetu političkih nauka u Podgorici, Univerzitet Crne Gore.
Od 2011. do 2015. bila je gostujući predavač na odseku za Digitalnu umetnost i nove medije na Fakultetu za medije i komunikacije, Univerzitet Singidunum u Beogradu.
Bila je direktorica NVO Nansen dijalog centar Crne Gore od 2003-2009.godine i izvršna direktorica NVO Montenegro Mobil Art od 2001. do 2003.godine.
Od 1996. godine aktivna je kao likovna kritičarka i kustoskinja niza umetničkih izložbi u Crnoj Gori i inostranstvu uključujući kustosiranje izložbe Eros malog prestupa na 51. Bijenalu u Veneciji 2005. godine i izložbe Obod i bistre vode na 54. Bijenalu u Veneciji 2011. godine. Kustoskinja je izložbe Montenegrin Beauty prezentovane u Budvi i Beogradu 2003. godine i u Motorenhalle u Drezdenu i Kunstlerhaus Bethanien u Berlinu 2005. godine.
Dobitnica je nagrade za likovnu kritiku Lazar Trifunović za 2003. godinu. Objavila je knjige: Marina Abramović: Od reza do šava (2019), Beograd: Geopoetika; Milenijumski bag?! –Crnogorska umjetnička scena oko 2000: Prestupnička koalicija kritike i prakse (2009), Podgorica: Centar savremene umjetnosti Crne Gore.
Kao Fulbrajt stipendista boravila je u Njujorku 2014. godine.
